گوي بيان 50 :

در قطار

مي‌دود آسمان
مي‌دود ابر
مي‌دود دره و مي‌دود كوه
مي‌دود جنگل سبز انبوه
مي‌دود رود
مي‌دود نهر
مي‌دود دهكده، مي‌دود شهر
مي‌دود، مي‌دود دشت و صحرا
مي‌دود موج بي‌تاب دريا
مي‌دود خون گلرنگ رگها
مي‌دود فكر
مي‌دود عمر
مي‌دود، دود مي‌دود راه
مي‌دود موج و مهواره و ماه
مي‌دود زندگي خواه و ناخواه

من چرا گوشه اي مينشينم ؟

“ژاله اصفهاني “